> Jego definicja, zawarta w akcie, opiera się przede wszystkim na rodzaju świadczonej usługi (m.in. sieci społecznościowe, wyszukiwarki internetowe, systemy operacyjne czy komunikatory), wartości firmy i jej rocznym przychodzie, oraz liczbie osób i podmiotów z jej usług korzystających (co najmniej 45 mln osób prywatnych i 10 tys. użytkowników biznesowych, z terenu UE).

> Innymi słowy, tylko największe firmy technologiczne będą pod DMA podpadać.

🧵

> DMA bezpośrednio zajmuje się sednem problemu: dominującej pozycji tych firm w kontekście konkretnych usług. W jaki sposób?

> Po pierwsze, „strażnicy dostępu” nie będą mogli swobodnie łączyć danych o nas pochodzących z ich różnych usług.

> Po drugie, trudniej będzie cyber gigantom przywiązywać nas do ich usług.

> Po trzecie DMA wymagać będzie od „strażników dostępu”, by usługi ich komunikatorów internetowych umożliwiły interoperacyjność z komunikatorami innych usługodawców.

🧵/koniec

problem pojawia się, gdy "ogródek" staje się tak ogromny, że w zasadzie staje się domyślną przestrzenią publiczną.

Coś jak z publicznymi parkami i centrami handlowymi. Centra handlowe takie czyste i fajne, łał, uszanowanko, ale protestu tam nie zorganizujesz. Jak centra zastępują parki, kurczy się swobodnie dostępna przestrzeń publiczna.

Jak grodzone ogródki zastępują interoperacyjną infrastrukturę komunikacyjną, kurczy się przestrzeń swobodnej debaty publicznej.

jeśli ufasz Signalowi teraz, to czemu miałbyś nie ufać, że albo będą w stanie bezpiecznie zaimplementować dostęp do kontaktów na Messengerze, albo po prostu nie wystąpią o dostęp do Messengera?

@Durman