Od dawna w Polsce pokutuje myślenie sprowadzające „kompetencje cyfrowe” niemal wyłącznie do umiejętności technicznych – zdolności obsługi urządzeń czy aplikacji potrzebnych w codziennym życiu, pracy, edukacji.

Projekt Strategii Cyfryzacji Państwa zdaje się unikać tej pułapki: „Obywatele muszą nie tylko umieć korzystać z technologii cyfrowych, ale także robić to w zdrowy sposób, znać zasady higieny cyfrowej czy umieć rozpoznać dezinformację.”

Autorzy projektu zaznaczają, że „zbyt mały nacisk [kładziony jest] na rozwój miękkich kompetencji przyszłości”, wielokrotnie wspominają też o konieczności rozwijania umiejętności krytycznego myślenia, krytycznej oceny jakości i wiarygodności źródeł.

Uznanie kompetencji miękkich za „kompetencje przyszłości” w kontekście cyfryzacji to postęp!

„Uzależnienie od rozwiązań dostarczanych przez zewnętrznych dostawców” słusznie wymienione jest w dokumencie jako jedno z zagrożeń w obszarze rozwoju cyfrowego państwa.

Otwarte pozostaje pytanie, jakie to będzie miało przełożenie na rzeczywistość. Polska administracja rozwiązaniami Big Techów stoi. Większość polskich polityków i polityczek, w tym z partii wchodzących w skład koalicji rządowej, wciąż głównie publikuje na zamkniętych sieciach społecznościowych.