Ujmę to tak: problem p*lskiej demokracji powiela się z problemami demokracji zachodnich, a mianowicie wyczerpaniem formuły demokracji parlamentarnej. Przez procesy centralizacji władzy państwowej w strukturach organizacyjnych, który zwykły obywatel nie potrafi ani wymienić z nazwy, ani z funkcji oraz do których nie ma bezpośredniego wstępu i możliwości nadzoru czuje się pozbawiony sprawstwa. Autorytety merytokratyczne nie poradziły sobie z żadnym z kryzysów z ostatnich trzydziestu (i więcej) lat, umacniając jedynie pozycje największych graczy i klasy społecznej, pod który ten system był projektowany.

Wymieniasz symptomy redukcjonistycznego podejścia do polityki, który był wbijany p*lakom do głowy od transformacji ustrojowej. Dla starszego pokolenia ten system to jedyna możliwość, generacja wchodząca w lata dziewięćdziesiąte z dwudziestką na karku całą politykę opiera na podziale między UW i AWS, czyli dzisiejsze POPiS i skacze sobie do gardeł w oparciu o moralne mrzonki, nie ruszając statusu quo. Dla nich ten system jest słuszny i jedyny możliwy, a każda zmiana musi być co najwyżej kosmetyczna. Młodsze roczniki były wychowywane w cieniu "wielkiego konfliktu", sączone od początku edukacji w neoliberalnej propagandzie. Każdy odchył musi zostać najpierw ośmieszony, a następnie odrzucony.

Masy trzeba naganiać co cztery lata na wybory, żeby nie podważyć statusu quo. Trzeba prowadzić pompatyczną narracje o "odpowiedzialności", o "walce dobra ze złem" czy szczuć poczuciem winy aby zawęzić poznawczo i ograniczyć możliwości kształtowania politycznej rzeczywistości do z góry narzuconych pozycji w partyjnym menu. I żebyś broń borze nie ujrzał w swoim "przeciwniku" towarzysza z tej samej klasy, tak samo uciskanego przez Panów Mocodawców.

Dlatego w większym stopniu niż kiedyś rozumiem osoby, które się z tego cyrku chcą wypisać. Ale jeżeli nie potrafią tego uargumentować to nie jestem w stanie zaakceptować takiego znieważania swoich praw politycznych.

Między innymi. Rocznikowo nie zaliczam się ani do milenialsów ani do zetek, ale wydaje mi się że bliżej mi tym drugim. Tak czy inaczej wiele milenialsów jest politycznie zblazowana, nastawiona na własny interes i karierę niż na tworzenie politycznej rzeczywistości. Najwięcej osób z tej grupy głosuje według przekonań wyniesionych z domu: jeżeli w domu głosowało się na PO to będą głosowali na partię fajnopolacką (najwięcej osób z tej grupy to zwolennicy Trzaskowskiego), jeżeli rodzice byli za PiSem to też będą na niego głosowali. Dla tych osób nie ma znaczenia na kogo głosują, ponieważ nie czują że ich głos ma ostatecznie znaczenie na obraz polityki.

Bardziej świadoma politycznie grupa milenialsów to jakaś 1/3 bądź 1/4 pokolenia.

Zetki są bardziej aktywne i interesujące się polityką, bardziej kontestują POPiS niż poprzednie pokolenia, są bardziej radykalne i pewniejsze siebie w wyrażaniu swoich oczekiwań, ale też nie są bardziej sprawcze, bardziej zorganizowane niż milenialsi. Widać mocny podział na "skrajną" grupę lewicową (czyli co według europejskiego standardu oznacza socjaldemokratów) oraz skrajną prawicę ze spinem turbokapitalistycznym, jednak to dalej nie jest nowa jakość polityki. W dodatku, moim zdaniem, pokolenie zetek jest bardziej zależne od środków komunikacji i platform społecznościowych, nad którymi nie mają kontroli i nie zawsze mają środki do organizacji w terenie, kiedy opresja ogranicza zrzeszanie się (nie żebym ja miał, ja jestem tylko pandką przed klawiaturą komputera).